عصر نبـــــــــــــوغ(ق)

_{نمی دانم به جای  فقر چه واژه ای بگذارم}

_نگاه؟

_اشک؟

_{پوست و استخوان؟}

_{دنیای قشنگ؟}

_آرزو؟

_{نه هیچ کدام زیبا نیست جز یک تضاد}

_{اشک کودک خیابانی=فربه شدن برخی پر ادعا...}

_{عصر نبـــــــــــــــوغ(ق)}

_{چشمش همه اشکست و دلش غرقه آه است}

_{طفلی که گرفتـار در ایـن عصـر نبـوغ است}

_{عصری که در آن هلهله و ساز به راه است}

_{یک قشر پراز مستی و یک قشر که بـوغ است}

_{مردم همه در همهمه و شور خریدند}

_{سال نو و بازار شب عید شلـوغ است}

_{اندیشه ی او کال تر از فقر و نداری ست}

_{طفل است شب عید پی فر و فـروغ است}

_{بر گونه ی او راهروی از خط اشک است}

_{گفتند:«که این منشأ دوران بلـوغ است.»}

_{جان داد ز اوج غم و اینگونـه نوشتند:}

_{«مـا ؛هیچ ندیدیم ، و این قصه دروغ است.»}

_التماس

_{گوشه ای ایستاده با نگاهش التماس می کند}

_{روبه روی عابران}

_{خنده را}

_{به اشک های روی گونه اش}

_{مماس می کند}

_{هی شما عابران عادت همیشگی...!}

_{کودکی خسته التماس می کند}

_{لحظه ای گذشت}

_{خنده ها}

_{قاه و قاه و قاه و قاه}

_کودکی

_{دوباره کوچه را}

_{َ پر ز عطر یاس می کند}